Olsztyński Teatr Lalek
FRU – FRU
spektakl na motywach książki Metamorfoza Fru-Fru Nguyen Tran Thien Loca
przekład | Tadeusz Nowak
reżyseria i adaptacja | Karolina Maciejaszek
choreografia | Ewelina Ciszewska
muzyka | Izabela Smelczyńska
projekcje multimedialne | Aleksandra Ołdak
scenografia | Marika Wojciechowska
obsada | Hanna Banasiak, Elżbieta Grad, Monika Gryc, Agnieszka Harasimowicz, Mateusz Mikosza, Marcin Młynarczyk, Agnieszka Roszko, Roman Wołosik
czas | 45 minut
wiek | 4+
prapremiera | 12 maja 2019
Fru-Fru to dziwne ni to ni owo. Robaczek, mieszkający w ogrodzie, czekający na moment, kiedy stanie się kimś. Jest jak dziecko poznające świat i siebie. Ciekawskie i niecierpliwe. Jest jak andersenowskie Brzydkie kaczątko, wypatrujące chwili, gdy zmieni się w łabędzia. Tyle że Fru-Fru ma inne pragnienie: chce być motylem. Zapraszamy, byście towarzyszyli w drodze do spełniania marzeń. Fru-Fru może Was nieźle zaskoczyć…
FRU – FRU to opowieść inicjacyjna, w metaforyczny sposób opisująca dorastanie dziecka. Historia poznawania świata i siebie oraz mierzenia się z pierwszymi wyzwaniami i rozczarowaniami. Spektakl z użyciem nietypowych lalek i nowoczesnych form plastycznych.
Śląski Teatr Lalki i Aktora ATENEUM
ILE ŻAB WAŻY KSIĘŻYC
tekst | Malina Prześluga
reżyseria | Przemysław Jaszczak
scenografia | Adrian Lewandowski
muzyka | Kamil Kosecki
obsada | Marek Dindorf, Dawid Kobiela, Mirosław Kotowicz, Michał Skiba
czas | 60 minut bez przerwy
wiek | 6+
prapremiera | 18 maja 2019
Bohaterami tej kameralnej baśniowej przypowieści są Król – wyjątkowy narcyz i egoista – oraz samotny Chłopiec, pojawiający się trochę znikąd, wyraźnie pragnący bliskości. Chłopiec stara się zwrócić na siebie uwagę, zadając bardzo ważne z jego punktu widzenia, ale zupełnie abstrakcyjne dla dorosłego pytania (jak to zawarte w tytule – ile żab waży księżyc); irytuje też Króla swoją dziecięcą bezpośredniością. Władca próbuje więc ignorować intruza, a w końcu jakoś się go pozbyć…
Zderzenie ich odmiennych światów staje się okazją do przemiany bohaterów, przy czym inicjację przechodzi paradoksalnie przede wszystkim Król, dojrzewając do dorosłości i dystansu w stosunku do własnej osoby. Odkrywając głęboko schowaną wrażliwość i potrzebę przyjaźni, otwiera się na małego człowieka, który niesie ze sobą wolność, fantazję i ciekawość świata.
Dowcip językowy zawarty w zgrabnie napisanych dialogach oraz zabawne sytuacje sprawiają, że poważne przesłanie dociera do widza niepostrzeżenie, ale skutecznie.
Tekst Maliny Prześlugi nagrodzony został w XXIX Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży (2018), organizowanym przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.
Teatr Nowy w Zabrzu
MORZE CICHE
spektakl na podstawie książki Jaorena Van Haele
przekład | Jadwiga Jędryas
reżyseria | Łukasz Zaleski
adaptacja i wideo | Amadeusz Nosal
scenografia i kostiumy | Kaja Migdałek
muzyka i dźwięk | Kamil Tuszyński
obsada | Anna Konieczna, Danuta Lewandowska, Joanna Romaniak
czas | 75 minut bez przerwy
spektakl dla dzieci słyszących i niesłyszących grany w języku migowym
prapremiera | 4 października 2018
Głównym bohaterem spektaklu jest nastoletni Emilio. Tematem, jego dorastanie – wśród rówieśników, rodzeństwa, rodziców w krajobrazie śródziemnomorskiej, słonecznej Katalonii. Emilio jednak nie jest zwykłym chłopcem – nie zna bowiem, tak oczywistego dla większości ludzi, świata dźwięków, nie słyszy od urodzenia. Nie zna swojego głosu, a nawet się go boi. Potrzebuje „tłumacza” – kogoś, kto przełoży mu język dźwięków na jego własny. Znajduje się przyjaciel rodziny – Javier. Tylko jak przełożyć na ten „cichy” język szum fal, pisk mew, płacz dziecka czy pijackie wrzaski ojca?
Poetycka i mądra opowieść, która daje wiarę w sens życia, nawet wtedy, gdy świat nie chce nas usłyszeć. Historia chłopca, który szuka akceptacji i zrozumienia. Opowieść o dorosłych i wyzwaniach, w obliczu których stają, by odpowiedzialnie i mądrze wychować dziecko.
Wrocławski Teatr Lalek
MOTYL
tekst | Małgorzata Sikorska-Miszczuk
reżyseria | Marcin Liber
scenografia i kostiumy | Mirek Kaczmarek
muzyka | Jerz Igor (Igor Nikiforow, Jerzy Rogiewicz)
wideo |Karol Rakowski
asystentka reżysera | Ada Tabisz
obsada | Agata Cejba, Kamila Chruściel, Jolanta Góralczyk, Agata Kucińska, Marta Kwiek,
Radosław Kasiukiewicz, Marek Koziarczyk, Igor Kujawski (gościnnie), Konrad Kujawski
Grzegorz Mazoń
czas | 70 minut bez przerwy
wiek | 6+
prapremiera | 1 czerwca 2019
Rutka ma pięć lat i bardzo boi się ciemności. Niestety, jej rodzice uważają, że dzieci powinny zasypiać przy zgaszonym świetle. Kto pomoże Rutce nocą w czarnym, groźnym pokoju? Może Ryba – Świetlik?
Foka zza ściany? Samochód, z którym wyruszy na pełną przygód wędrówkę przez miasto? A może… ona sama odkryje w sobie czarodziejską moc, która pozwoli jej nie bać się już niczego?
MOTYL Marcina Libera to kolejne przedstawienie WTL stworzone przez reżysera kojarzonego głównie z teatrem dla dorosłych, który po raz pierwszy decyduje się zmierzyć z dziecięcą publicznością. Tekst został napisany na zamówienie teatru przez Małgorzatę Sikorską-Miszczuk.
MOTYL to metaforyczna historia dorastania, w której i dzieci i dorośli mogą zobaczyć siebie.
W nowoczesnej inscenizacji Marcina Libera i Mirka Kaczmarka staje się ona opowieścią o walce dobra ze złem, starciu jasnych i ciemnych mocy, a przede wszystkim – o wierze w człowieka i międzygatunkową przyjaźń. Świat spektaklu współtworzą niepowtarzalna muzyka i piękne piosenki, skomponowane przez zespół Jerz Igor.
Teatr Lalki i Aktora KUBUŚ w Kielcach
POD ADRESEM MARZEŃ
scenariusz | Elżbieta Chowaniec, Marek Zákostelecký
dramaturgia i tekst | Elżbieta Chowaniec
reżyseria | Marek Zákostelecký
scenografia, kostiumy i lalki | Marek Zákostelecký
muzyka | Martin Husovský
choreografia | Aneta Jankowska
wideo | Przemysław Żmiejko
konsultacja historyczna | Krzysztof Myśliński
obsada |Anna Domalewska, Ewa Lubacz, Małgorzata Sielska, Michał Olszewski, Andrzej Kuba Sielski, Andrzej Skorodzień, Błażej Twarowski
czas | 70 minut bez przerwy
wiek |6+
prapremiera | 12 stycznia 2019
Ile tajemnic skrywa nieduży budynek przy ulicy Dużej? A ile spełnionych marzeń? Ponoć istnieją szacunki, że ok. dziewięciu milionów dziewięćset dziewięćdziesięciu dziewięciu tysięcy, a nawet jeszcze więcej. I to jakich! Dawno, dawno temu działał tu przecież Hotel Europejski. A później przedwojenne kino i jeszcze magazyny karpi, aż wreszcie…teatr. Najpierw objazdowy, taki który umie się zmieścić w walizce, potem i do dzisiaj – scena obecnego „Kubusia”. To właśnie ona, niczym wehikuł czasu, zabierze nas w podróż do magicznej historii kieleckiej kamienicy pełnej osobliwości. Poznamy Janusza Kurtynę, co zasłaniał swoje nazwisko, dziewczynkę, która chciała pływać z rybami albo światowej sławy śpiewaczkę operową. Bywali tu podróżnicy, komicy i wytrawni smakosze, bywał Czerwony Kapturek, Wilk, Gajowy i Babcia. A przy tym oczywiście aktorzy, ale co zdaje się ważniejsze – kilka pokoleń widzów. To także oni tworzą Dużą 9 – ważny adres dla dziecięcego świata wyobraźni i marzeń.
Spektakl przygotowany przez czesko-polski duet reżysera Marka Zákostelecký’ego i dramatopisarki Elżbiety Chowaniec (znanych już w Kielcach z realizacji DZIADKI, DZIATKI) to pełna ciepła i humoru opowieść inspirowana prawdziwą oraz niezwykle ciekawą historią budynku Teatru „Kubuś”. Fakty, jak na teatralny obiekt przystało, są tu włożone między bajki, bo jak wiadomo, ważnymi gośćmi kamienicy przy Dużej 9 są od kilkudziesięciu lat bohaterowie sztuk, książek czy legend. Zachowaniu legendy ma zresztą służyć powstałe przedstawienie – już za dwa lata „Kubuś” zmieni przecież swoją siedzibę. Adres marzeń – Duża 9 – zapisujemy więc nie tylko ku radości z odkrywania teatru i dawnej historii Kielc, ale też ku pamięci.
Spektakl zdobył dwie nagrody główne w 25. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej: za scenografię dla Marka Zákosteleckiego i za muzykę dla Martina Husovskiego.
Teatr im. H. Ch. Andersena w Lublinie
PODWÓJNE ŻYCIE WERONIKI
spektakl oparty na motywach scenariusza CHÓRZYSTKA Krzysztofa Kieślowskiego i Krzysztofa Piesiewicza oraz filmu PODWÓJNE ŻYCIE WERONIKI z muzyką Zbigniewa Preisnera
reżyseria i adaptacja | Krzysztof Rzączyński
adaptacja i dramaturgia | Katia Czarna
choreografia | Weronika Pelczyńska
scenografia i kostiumy | Maciej Chojnacki
projekty lalek | Cezary Sielicki
muzyka | Zbigniew Preisner, Myslovitz
przygotowanie wokalne i opracowanie muzyczne | Izabela Urban
wizualizacje i multimedia | Piotr Miłkowski
światła | Michał Popiel-Machnicki
obsada | Kinga Matusiak, Jacek Dragun, Katarzyna Staniewska, Konrad Biel, Mirella Rogoza-Biel, Łukasz Staniewski
czas | 80 minut bez przerwy
wiek | 16 +
prapremiera | 30 marca 2019
PODWÓJNE ŻYCIE WERONIKI znamy głównie z dużego ekranu. Krzysztof Kieślowski otrzymał za ten film nagrodę na festiwalu w Cannes, a Irène Jacob, wcielająca się w postaci tytułowe, nagrodę dla najlepszej aktorki.
Scenariusz Krzysztofa Kieślowskiego i Krzysztofa Piesiewicza opowiada o przeczuciu, jakiego doświadczają dwie kobiety o tym samym imieniu, wyglądzie i podobnych, do pewnego momentu, życiorysach. Bohaterki nic nie wiedzą o swoim istnieniu, ale podświadomie czują swoją obecność. Choć zbieżność losów obu postaci jest niepodważalna, to jednak to, co najważniejsze, kryje się w różniących je sprawach. Pasja do śpiewania pierwszej Weroniki jest żarliwa i bezkompromisowa, tak jak bezkompromisowy powinien być artysta. Natomiast druga Weronika wybiera spokojne życie i miłość, jej temperament jest refleksyjny i skierowany do wewnątrz. Można by powiedzieć, że każda z nich jest częścią tej samej osoby. Wszak wszyscy jesteśmy w jakimś sensie podwójni, przełamani na pół, toczymy wewnętrzny dialog, gdzie do głosu dochodzą różne strony naszej osobowości, w zależności od doświadczeń, przeszkód, momentów w życiu.
Spektakl jest próbą badania w warunkach scenicznych różnych opcji: Czy w życiu wybrać święty spokój? Czy iść za celem powołania? Czy wybierając normalność, nie tracimy czegoś ważnego z oczu? Czy będąc w momencie kryzysu, coś nam nie umyka? Ja? Drugi człowiek? Wspólnota?
Twórcy spektaklu dziękują Marii Kieślowskiej, Marcie Hryniak oraz Krzysztofowi Piesiewiczowi za przychylność i wsparcie przy powstaniu tekstu i spektaklu.
Teatr Śląski im. St. Wyspiańskiego oraz Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum w Katowicach
STAŚ I ZŁA NOGA
spektakl na podstawie komiksu Tomasza SPELLA Grządzieli PRZYGODY STASIA I ZŁEJ NOGI
adaptacja | Katarzyna Błaszczyńska
reżyseria | Bartłomiej Błaszczyński
scenografia, kostiumy i reżyseria światła (KatoDebiut) | Magdalena Grundwald
muzyka | Jakub Adamiak
muzyka na żywo | Patrycja Hefczyńska
choreografia | Sylwia Hefczyńska-Lewandowska
obsada | Katarzyna Błaszczyńska, Dawid Kobiela, Michał Rolnicki
czas | 60 minut bez przerwy
wiek | 10+
prapremiera | 14 grudnia 2018
Staś przyjaźni się ze swoją Złą Nogą, ale Mama powoli zaczyna martwić się, że ten nietypowy przyjaciel sprowadzi na jej syna nieszczęście. Chłopiec, choć nie traci dobrego humoru, zaczyna przynosić ze szkoły kiepskie oceny i powoli traci kolejnych znajomych. Mama również wydaje się nie mieć szczególnego szczęścia do międzyludzkich relacji. Czy Zła Noga jest naprawdę taka zła? A może to tylko wymysł Stasia, który próbuje wymigać się od obowiązków i kar?
STAŚ I ZŁA NOGA to opowieść o kilkunastoletnim chłopcu z niepełnosprawnością, którego samotnie wychowuje Mama. O ich zmaganiach z codzienną rzeczywistością, przezwyciężaniu przeciwności i poszukiwaniu przyjaciół. Wszystko to podszyte solidną dawką ironicznego humoru, bo przecież ta historia to znacznie więcej! Mama walczy z systemem, Staś trenuje zdolności telepatyczne, a Zła Noga marzy, by zostać kosmonautką. Jak potoczą się ich historie?